درمان پرخوری عصبی

برای همه ما اتفاق افتاده است: وقتی احساس تنهایی، بی‌حوصلگی یا استرس می‌کنیم، به غذا خوردن روی می‌آوریم.

اما در پرخوری عصبی، پرخوری بیشتر شبیه به یک اجبار است. برای جبران و خلاص شدن از کالری‌های ناشی از پرخوری عصبی

یا در واقع درمان پرخوری عصبی، به جای غذا خوردن بصورت معقول، خود را با غذا نخوردن، روزه گرفتن، و ورزش کردن تنبیه می‌کنید.

پرخوری عصبی چیست؟
پرخوری عصبی یک نوع اختلال در غذا خوردن است که با دوره های مکرر پرخوری (غذا خوردن افراطی) همراه است

و با تلاش‌های مذبوحانه(بی عقلانه) برای جلوگیری از افزایش وزن دنبال می‌شود. بولیمیا یا پرخوری عصبی بر زنان

و مردان در تمامی سنین اثر می‌گذارد.هنگامی که شما در حال مبارزه با پرخوری هستید، زندگی یک جنگ دائمی

بین آرزوی از دست دادن وزن یا لاغر ماندن و اجبار به پرخوری است.

شما نمی‌خواهید که در غذا خوردن افراط کنید – چون می‌دانید که بعدا احساس گناه و شرمساری می‌کنید

– اما هر دفعه دوباره اینکار را انجام می‌دهید. بطور میانگین، شما در یک ساعت پرخوری ۵۰۰۰-۳۰۰۰ کالری مصرف می‌کنید.

بعد از پرخوری کردن، ترس شما را فراگرفته و برای لغو و جبران پرخوری به انجام اقدامات شدیدی مثل مصرف ملین،

استفراغ عمدی، یا یک دوی ۱۰ مایل روی می‌آورید. در حالیکه بطور فزاینده‌ای احساس می‌کنید که خارج از کنترل هستید.

ذکر این نکته مهم است که پرخوری عصبی الزاما شامل پاکسازی- حذف فیزیکی مواد غذایی از بدن با بالا آوردن

یا استفاده از ملینها، تنقیه، یا دیورتیک- نمی‌شود.

جبران پرخوری‌ها با روزه‌داری، ورزش بیش از حد ،یا رژیم‌های غذایی شدید نیز به عنوان بولیمیا محسوب می‌شود.

آیا من هم مبتلا به بولیمیا هستم؟

سوال‌های زیر را از خودتان بپرسید. هر چه تعداد پاسخ‌های “بله” زیادتر باشد،

احتمال اینکه از بولیمیا یا پرخوری عصبی یا یکی دیگر از اختلالات غذا خوردن رنج ببرید، بیشتر است.

و باید برای درمان پرخوری عصبی اقدام کنید

آیا در مورد بدن و وزن خود وسواسی هستید؟

آیا غذا و رژیم گرفتن، زندگی شما را فرا گرفته است؟

آیا می‌ترسید که وقتی شروع به غذا خوردن کنید، توانایی متوقف کردن خود را نداشته باشید؟

آیا تا حالا انقدر غذا خورده‌اید که احساس بیماری کنید؟

آیا بعد از غذا خوردن احساس گناه، شرمساری و افسردگی می‌کنید؟

آیا برای کنترل وزنتان، استفراغ می‌کنید یا از ملین استفاده می‌کنید؟

چرخه پرخوری افراطی و پاکسازی

رژیم غذایی باعث تحریک چرخه مخرب پرخوری و پاکسازی می‌شود.

طنز ماجرا در این است که هر چه رژیم غذایی سخت‌تر باشد، احتمال اینکه شما شیفته غذا شوید

و یا وسواس غذایی پیدا کنید، بیشتر است. وقتی که به خودتان گرسنگی می‌دهید، بدن شما با ولع

شدیدتری برای غذا پاسخ می‌دهد

– راهی برای درخواست تغذیه موردنیاز.در این تنش و بحران، گرسنگی، و احساسات کمبود ایجاد شده و اجبار به غذا خوردن آنقدر قدرتمند می‌شود

که نمی‌توان در برابر آن مقاومت کرد: مواد غذایی که “منع شده” خورده می‌شود

و یک قانون رژیم غذایی شکسته می‌شود. با این فکر که -یا همه یا هیج- احساس می‌کنید که هر لغزشی

از رژیم غذایی به معنی شکست کامل آن رژیم غذایی است.

بعد از خوردن کمی بستنی، ممکن است فکر کنید که “من که کمی از این بستنی را خوردم،

پس تمام بستنی را می‌خورم!”

متاسفانه، تسکینی که پرخوری به ارمغان می‌آورد بسیار کوتاه‌مدت است و به زودی بعد از آن،

احساس گناه و بیزاری از خود جای آن تسکین را می‌گیرد. و به این ترتیب شما برای جبران پرخوری و به دست آوردن دوباره‌ی کنترل،

پاکسازی یا جبران می‌کنید.
متاسفانه، پاکسازی تنها پرخوری را تقویت می‌کند.

اگر چه شما ممکن است به خودتان بگویید، این آخرین بار است چون شما وارد یک رژیم غذایی جدید می‌شوید

و صدایی در پس ذهنتان به شما میگوید اگر باز هم کنترل خود را از دست دادید، می‌توانید بالا بیاورید و

یا از ملین استفاده کنید. چیزی که شما ممکن است به آن توجه نکنید اینست که پاکسازی بعد از پرخوری

به از بین بردن و محو کردن موادی که در بدن حل شده‌اند کمکی نمی‌کند.

پاکسازی یا جبران پرخوری از افزایش وزن جلوگیری نمی‌کند.
پاکسازی یا جبران راه موثری برای خلاص شدن از کالری نیست، به همین دلیل است که وزن افراد مبتلا

به پرخوری عصبی( بولیمیا) به مرور زمان افزایش می‌یابد.استفراغ کردن بلافاصله پس از غذا خوردن،

در بهترین حالت فقط ۵۰درصد از کالری‌های مصرف‌شده را از بین می‌برد؛چون جذب کالری از لحظه‌ای که

شما غذا را در دهان می‌گذارید، آغاز می‌شود.
میزان تاثیر ملین‌ها و دیورتیک‌ها حتی از این مقدار هم کمتر است. با ملین تنها از ۱۰ درصد کالری خورده خلاص می‌شوید،

و دیورتیک هم اصلا هیچ تاثیری ندارد. ممکن بعد از مصرف ملین‌ها و یا دیورتیک‌ها، وزنتان کاهش یابد،

اما این عدد کمتری که ترازو نشان می‌دهد به علت از دست دادن آب بدنتان است و نه کاهش وزن درست.

نشانه ها و علایم بولیمیا:

اگر برای مدتی با بولیمیا زندگی کرده باشید، احتمالا برای پنهان کردن عادات پرخوری و پاکسازی، همه کاری انجام داده‌اید.

تنها انسان است که از داشتن کنترل سخت بر خوردن غذا احساس شرمندگی می‌کند؛ بنابراین به احتمال زیاد در مواقع تنهایی پرخوری می‌کنید.

اگر یک جعبه دونات بخورید، آنها را جایگزین می‌کنید که دوستان و خانواده‌تان متوجه نشوند.هنگام خرید مواد غذایی برای پرخوری،

ممکن است در چهار فروشگاه جدا خرید کنید تا کسی که شما را کنترل می‌کند، متوجه نشود. اما با وجود این زندگی مخفی،

کسانی که به شما نزدیکند احتمالا احساس می‌کنند که یک چیزی درست نیست.

نشانه‌ها و علایم پرخوری

عدم کنترل بر غذا خوردن – ناتوانی در توقف غذا خوردن. غذا خوردن تا حدی که باعث ناراحتی جسمی و درد شود.

غذا خوردن بصورت پنهانی – رفتن به آشپزخانه پس از آنکه افراد دیگر خانه به تختخوابشان رفته اند.

به تنهایی بیرون رفتن برای خوردن خوراکی و مواد غذایی. تمایل به خوردن غذا در تنهایی.

خوردن مقدار زیادی غذا بدون تغییر آشکاری در وزن.

ناپدید شدن مواد غذایی، تعداد زیاد بسته‌های خالی غذا در سطل زباله، و یا بسته‌های خوراکی و تنقلات پنهان شده.

تناوب بین دو حالت پرخوری و غذا نخوردن(روزه داری)

– به ندرت در وعده های غذایی معمول، غذا می‌خورد. وقتی به غذا برسد، یا همه‌ی غذا را می‌خورد یا اصلا غذا نمی‌خورد.

نشانه‌ها و علایم پاکسازی

• رفتن به دستشویی بعد از غذا– ناپدید شدن‌های مکرر بعد از وعده‌های غذایی و زیاد ماندن در دستشویی برای استفراغ کردن.
• شاید شیر آب را برای پنهان کردن صدای استفراغ باز کنند.

• استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا تنقیه بعد از خوردن غذا. همچنین ممکن است برای جلوگیری از اشتها
• قرص‌های رژیمی مصرف کنند و یا از سونا برای “تعریق” استفاده کنند.

• بویاستفراغ– توالت و یا فرد ممکن است بویی مشابه بوی استفراغ دهد.آنها ممکن است
• سعی کنند با دهان‌شویه، ادکلن، خوشبو کننده هوا، آدامس، یا خوشبوکننده بوی استفراغ را از بین ببرند.
• ورزش بیش از حد– کار کردن شدید، به خصوص پس از صرف غذا. انجام فعالیت‌هایی برای سوزاندن کالری‌ها مانند دویدن و یا ایروبیک.

نشانه ها و علایم فیزیکی بولیمیا

پینه یا زخم در بند انگشتان و یا دستها ناشی از چسباندن انگشتان به دیواره گلو یه منظور استفراغ کردن.

• گونه های پف کرده ناشی از استفراغ های مکرر

• تغییر رنگ دندانها با در معرض قرار گرفتن اسید معده ای که در استفراغ وارد دهان میشود.
• دندانها ممکن است به دندانهایی زرد، خشن(شبیه دندانهای نهنگ!) و یا روشن تبدیل شوند.

• کم وزن نبودن – مردان و زنان مبتلا به بولیمیا معمولا وزن طبیعی یا کمی اضافه وزن دارند.
• کم وزن بودن در طی پاکسازی ممکن است نشان دهنده ی پاکسازی از نوع بی اشتهایی باشد.

• تغییرات فراوان در وزن – وزن ممکن است تا ۱۰ پوند یا بیشتر بسته به تناوب پرخوری و پاکسازی در نوسان باشد.

 

داستان اِمی

یک بار دیگر، امی در یک رژیم مایعات است. او به خودش می‌گوید “من این رژیم غذایی را ادامه می‌دهم”.

“این بار دچار هوس و میل به غذا نمی‌شوم”. اما همانطور که روز می‌گذرد، اراده امی نیز ضعیف می‌شود.

او فقط به غذا فکر می‌کند. بالاخره تصمیم می‌گیرد که در مقابل میلش به پرخوری تسلیم شود.

او دیگر نمی‌تواند خودش را کنترل کند. او مقداری بستنی از فریزر درمی‌آورد و طی چند دقیقه آنرا می‌خورد.

و این در مورد هر خوراکی‌ای که در آشپزخانه بتواند پیدا کند، اتفاق می‌افتد. بعد از ۴۵ دقیقه پرخوری،

بقدری خوراکی خورده که احساس می‌کند معده‌اش کاملا پر شده و دارد منفجر می‌شود.

از اینکه هزار کالری مصرف کرده، ترسیده و از خودش متنفر شده است.

او به دستشویی می‌رود که استفراغ کند. سپس روی ترازو می‌رود که مطمئن شود وزنش زیاد نشده است.

او به خودش قول می‌دهد که از فردا دوباره رژیم غذایی‌اش را شروع کند و فردا حتما متفاوت با امروز خواهد بود.

اثرات بولیمیا

وقتی که شما با بولیمیا زندگی می‌کنید، بدنتان – و حتی زندگیتان- را به خطر می‌اندازید.

خطرناک‌ترین عارضه جانبی پرخوری عصبی( بولیمیا) از دست دادن آب بدن به علت پاکسازی است.

استفراغ کردن، ملین‌ها، و دیورتیک‌ها می‌تواند باعث عدم تعادل الکترولیتی در بدن شود که شایع ترین نوع آن سطح پایین پتاسیم است.

کمبود پتاسیم باعث طیف گسترده‌ای از علائم اعم از ضعف و افسردگی تا نامنظم شدن ضربان قلب و مرگ می‌شود.

همچنین، میزان پتاسیم پایین بطور مزمن می‌تواند به نارسایی کلیه نیز منجر شود.

سایر عوارض پزشکی و عوارض رایج پرخوری عصبی عبارتند از:

 

خطرات ناشی از شربت اپیکا

اگر از شربت اپیکا -دارویی که برای استفراغ استفاده می‌شود- پس از یک پرخوری استفاده می‌کنید، احتیاط کنید.

استفاده منظم از شربت اپیکا می‌تواند کشنده باشد. اپیکا به مرور زمان در بدن ساخته می‌شود. و سرانجام می‌تواند

به آسیب قلبی و یا ایست قلبی منجر شود، مانند اتفاقی که برای “کارن کارپنتر”(خواننده) افتاد.

چگونه پرخوری عصبی(بویمیا) بر بدن شما تاثیر می گذارد؟

 

علل بولیمیا و عوامل خطرساز

علت واحدی برای پرخوری وجود ندارد. در حالیکه عزت نفس پایین و نگرانی در مورد وزن و تصویر بدنی بیشترین نقش را دارند،

دلایل زیاد دیگری نیز وجود دارند.در بیشترین موارد، افرادیکه از پرخوری عصبی – و بطور کلی اختلال غذا خوردن- رنج می‌برند،

در مدیریت احساساتشان به شیوه‌ای سالم مشکل دارند. غذا خوردن می‌تواند یک آزادسازی عاطفی باشد

بنابراین تعجب برانگیز نیست که افراد در زمانیکه عصبانی، افسرده، تحت فشار عصبی و نگرانی هستند، پرخوری کنند.

یک چیز مسلم و قطعی است.پرخوری یک مسئله پیچیده عاطفی است. علل عمده و عوامل خطر پرخوری عصبی عبارتند از:

تصویر ذهنی ضعیف از بدن: تاکیدفرهنگ مابرلاغری و زیبایی به ویژه درزنان جوانی کهب اتصاویر رسانه‌ای غیر

واقعی و ایده آل بمباران می‌شوند، می‌تواندبه نارضایتی از بدن منجر شود،

• عزت نفس پایین:زنان یامردانی که خود را بی‌ فایده، بی ارزش،وغیرجذاب می‌دانند
• در معرض خطرپرخوری عصبی(بولیمیا)هستند.چیزهایی است که می‌تواند موجب کاهش عزت نفس شود
• عبارتند از افسردگی، کمال‌گرایی، مورد سوء استفاده فرار گرفتن در دوران کودکی،
• وزندگی در محیطی که افراد بسیار از هم انتقاد می‌کنند.

• سابقه تروماو یاسوء استفاده:به نظر می‌رسد که زنانی که مبتلا به پرخوری عصبی هستند،
• بیشتر مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند. احتمال اینکه افراد مبتلا به بولیمیا، والدینی با اختلال روانی
• و یا مشکل مصرف مواد مخدر داشته باشند، بیشتر از میانگین است.

• تغییرات عمده در زندگی:پرخوری عصبی اغلب ناشی از تغییرات یا انتقالات استرس زا،
• مانند تغییرات فیزیکی دوران بلوغ، رفتن به دانشگاهی دور از محل زندگی، یا فروپاشی یک رابطه است.
• پرخوری و پاکسازی ممکن است روشی منفی و نادرست برای مقابله با استرس باشد.
• حرفه‌ها و فعالیت‌های ظاهرگرا: افرادی چون بالرین‌ها، مدل‌ها، ژیمناست‌ها، کشتی‌گیران،
• دونده‌ها، و بازیگران که با فشار روانی برای داشتن تصویر و ظاهری فوق‌العاده مواجهند، در معرض خطر ابتلا به بولیمیا هستند.

کمک گرفتن برای درمان پرخوری عصبی یا بولیمیا

اگر شما با بولیمیا زندگی کنید، می‌دانید که چقدر ترسناک است که احساس کنید انقدرخارج از کنترل هستید.

دانستن اینکه شما دارید به بدن خود آسیب می‌زنید فقط به ترستان می‌افزاید. اما نترسید؛ تغییر امکانپذیر است.

صرف نظر از اینکه چه مدتی با بولیمیا مبارزه کرده‌اید، شما می‌توانید شکستن چرخه پرخوری و پاکسازی را یاد بگیرید

و روش و نگرش سالمتری را نسبت به غذا و بدن خود در پیش بگیرید.
برداشتن گام به سمت بهبودی دشوار است.داشتن احساسی دوگانه در مورد ترک کردن پرخوریو پاکسازی و

نیز ترک کردن این تفکر که این چرخه مضر است، چیزی عادی و معمول است. حتی اگر دارید به گرفتن

کمک برای رهایی از پرخوری عصبی فکر می‌کنید، در حال برداشتن یک گام بزرگ به جلو هستید.

مراحل بهبودی بولیمیا و درمان پرخوری عصبی:

قبول کنید که مشکل دارید. در حال حاضر، شما روی این ایده سرمایه‌گذاری کرده‌اید که اگر وزن بیشتری از دست دهید

و مواد غذایی و خوراکی را که می‌خورید، کنترل کنید، زندگی شما بهتر خواهد شد و در نهایت شما احساس خوبی خواهید داشت.

اولین قدم در بهبود پرخوری عصبی( بولیمیا) اینست که اعتراف کنید و قبول کنید که شما در رابطه با مواد غذایی غیرقابل کنترل هستید.

با یک نفر صبحت کنید. صحبت کردن در مورد تصمیمی که گرفته‌اید می‌تواند سخت باشد، بخصوص اگر پرخوری عصبی خود را برای

مدت طولانی بعنوان یک راز مخفی نگه داشته باشید. ممکن است آنچه که دیگران در مورد شما فکر می‌کنند، باعث ترس

و شرمندگی شما باشد.اما این مهم است که بفهمید تنها نیستید. یک شنونده خوب پیدا کنید

-کسی که شما را در طول درمان و بهبودی حمایت کند.

دور ماندن ازمردم، مکان‌ها، وفعالیت‌هایی که باعث ایجاد وسوسه پرخوری و یا پاکسازی می‌شوند.

ممکن است لازم باشد که از نگاه کردن به مجلات مد یا تناسب اندام پرهیز کنید- زمان کمتری را با دوستانی که

به طور مداوم رژیم غذایی می‌گیرند و در مورد از دست دادن وزن صحبت می‌کنند، صرف کنید- و از سایت‌های

کاهش وزن و”pro-mia” (حرکتی اینترنتی که بولیمیا را یک سبک زندگی انتخابی می‌دانندو نه یک اختلال یا بیماری.)

که بولیمیا را تبلیغ می‌کنند، دوری کنید.همچنین وقتی که با برنامه‌ریزی غذایی

و مجلات و برنامه‌های آشپزی سروکار دارید، باید مواظب باشید.

به دنبال گرفتن کمک‌های حرفه ای باشید.

مشاوره و پشتیبانی متخصصان اختلال غذا خوردن آموزش دیده می‌تواند

در بدست آوردن مجدد سلامتی، یادگیری دوباره غذا خوردن معمولی،

و توسعه نگرش و تفکر سالم در مورد مواد غذایی و بدنتان، به شما کمک کند.

اهمیت تصمیم گیری برای نگرفتن رژیم غذایی.

احتمال موفقیت درمان پرخوری عصبی زمانیکه رژیم غذایی‌تان را متوقف می‌کنید، بیشتر است.

هنگامی که شما تلاش برای محدود کردن کالری و دنبال کردن قوانین سختگیرانه رژیم غذایی را متوقف می‌کنید،

دیگر نمی خواهید تحت تاثیر هوس و افکار در مورد غذاها باشید.با غذا خوردن معمولی، می‌توانید چرخه پرخوری و پاکسازی

را بشکنید و به یک وزن سالم و جذاب است.

معالجه و درمان بولیمیا

برای توقف چرخه پرخوری و پاکسازی، این مهم است که زود به دنبال کمک حرفه‌ای باشید،

درمان را ادامه دهید، و مسائل عاطفی زمینه‌ای را که در وهله اول باعث بولیمیا شده‌اند، حل کنید.

درمان پرخوری عصبی

از آنجا که تصویر ذهنی ضعیف از بدن و عزت نفس پایین اساس ضعف در درمان پرخوری عصبی هستند،

درمان بخش مهمی از بهبود است.
درمان انتخابی برای پرخوری درمان شناختی-رفتاری است.

درمان شناختی-رفتاری، رفتارهای غذا خوردن ناسالم در پرخوری عصبی و افکار منفی

و غیر واقعی که باعث ایجاد این رفتارها هستند، تمرکز دارد. انتظار می‌رود که موارد زیر در درمان پرخوری عصبی وجود داشته باشند:

• شکستن چرخه پرخوری-و-پاکسازی – فاز اول درمان پرخوری برتوقف چرخه معیوب پرخوری و پاکسازی و بازسازی
• الگوهای غذا خوردن طبیعی متمرکز است .شما یاد می‌گیرید برعادات غذا خوردن خود نظارت کرده و
• از وقوع موقعیت‌هایی که باعث پرخوری می‌شوند جلوگیری کنید؛ برای مقابله بااسترس از روشی غیر
• از غذا خوردن استفاده کنید؛ برای کاهش میل شدید به غذا، به طور منظم غذا بخورید؛ و با میلتان برای پاکسازی مبارزه کنید.

• تغییرافکار والگوهای ناسالم- فاز دوم درمان پرخوری عصبی برشناسایی وتغییرباورهای ناکارآمد
• در موردوزن، رژیم غذایی، وشکل بدن تمرکز دارد.دیدگاه‌ها و نگرش‌ها در مورد غذا خوردن را بررسی کنید
• و در مورد این عقیده که ارزش فرد به وزن وی بستگی دارد، تجدیدنظر کنید.

• حل مسائل عاطفی- مرحله نهایید رمان پرخوری شامل هدف قرار دادن مسائل عاطفی‌ای است
• که در وهله اول باعث اختلال در غذا خوردن شده‌اند. درمان پرخوری عصبی ممکن است بر مسائل
• مربوطه به رابطه، اضطراب زمینه‌ای و افسردگی، کاهش عزت نفس، و احساس تنهایی و انزوا تمرکز کند.

کمک به فرد مبتلا به بولیمیا و درمان پرخوری عصبی

اگر فکر می‌کنید که دوست یا یکی از اعضای خانواده‌تان دچار پرخوری عصبی یا بولیمیاست،

با آن شخص در مورد نگرانی‌هایتان صحبت کنید. فردی که دوستش دارید ممکن است پرخوری‌اش

را انکار کند، ولی این احتمال وجود دارد که او از فرصت پیش آمده برای شروع مبارزه با بولیمیا استقبال کند.

بعبارت دیگر، بولیمیا یا پرخوری عصبی نباید نادیده گرفته شود؛ زیرا سلامت جسمی و روانی انسان را به خطر می‌اندازد.

دانستن اینکه فرزندتان یا کسی که دوستش دارید ممکن است پرخوری و پاکسازی کند، دردآور است.

شما نمی‌توانید شخصی را که دچار اختلال غذاخوردن است مجبور به تغییر کنید، شما نمی‌توانید

کاری برای درمان پرخوری عصبی کسی که دوستش دارید انجام دهید. اما می‌توانید همدردی و حمایت خود را طی روند

معالجه به او نشان داده و او را تشویق کنید.

اگر کسی که دوستش دارید مبتلا به بولیمیا است:

همدردی و حمایت خود را ابراز کنید. در نظر داشته باشید که فرد ممکن است

حالت تدافعی به خود گرفته و عصبانی شود.

اما اگر شروع به صحبت درباره آن کرد، بدون قضاوت کردن گوش کنید

و مطمئن شوید که آن فرد می‌داند که اهمیت می‌دهید.

• از مسخره کردن، روش‌های ترسناک، و نظرات بزرگ منشانه بپرهیزید.
• زیرا استرس، اعتماد بنفس پایین و شرم موجب پرخوری عصبی و تشدید آن شده و وضعیت را بدتر می‌کند.

• یک مثال خوب برای غذاخوردن سالم، ورزش کردن، و تصویر بدنی بیاورید.
• درباره بدن خود یا بدن شخصی دیگر نظرات منفی ندهید.

• محدودیت‌های خود را بپذیرید. بعنوان یک پدر یا مادر یا دوست، کار زیادی نمی‌توانید
• برای درمان پرخوری عصبی کسی که دوستش دارید، انجام دهید. فرد مبتلا به پرخوری عصبی باید خودش
• در مورد درمان پرخوری عصبی تصمیم بگیرد.

• مراقب خود باشید
• بدانید که چه زمانی باید به دنبال گرفتن مشاوره برای خودتان
• از یک مشاور یا متخصص سلامت باشید.
• مواجه با یک اختلال غذا خوردن، استرس‌زا است و اگر سیستم
• حمایتی داشته باشید، برای درمان پرخوری عصبی به شما کمک خواهد کرد.

منبع این مطلب

[button color=”orange” size=”big” link=”https://guilanshop.com/product/%D8%AF%D9%85%D9%86%D9%88%D8%B4-%D9%86%DB%8C%D9%88%D8%B4%D8%A7/” icon=”” target=”true”]تاثیر دمنوش نیوشا در جلوگیری از افزایش وزن و کاهش اشتها و پرخوری عصبی [/button]

You can do https://www.affordable-papers.net/ all of your work from home whilst enjoying your favorite tv program or surfing the Internet.

بازدیدها: 55