دوست من

تنهایی ات را دوست بدار

و سعی کن با وجود دردهایی که دارد

به جای ناله کردن، آواز شادی و رهایی بخوانی

فراموش نکن که آنها که نزدیک تو هستند هم، چه بسیار دورند

و هر چه پیش تر روی، دایره ی خالی اطراف تو که دیده نمی شود، وسیع تر می شود

از بزرگ شدن این دایره نترس که وسعتش رشد تو را نشان می دهد

قدر آن معدود افرادی را که هنوز نزدیک مانده اند بدان

و با آنها که دور مانده اند، مهربان باش

در مسیر رشد

نه دیگران را از آنچه نمی فهمند بترسان

و نه با تردیدی که بر جان تو افتاده است بلرزان

از دیگران انتظار نداشته باش که همه دغدغه ها و دشواریهایت را درک کنند

و همینکه می بینی می کوشند با پیدا کردن نقاط مشترک ساده

راهی برای گفتگو و ابراز محبت بیابند، قدردان شان باش

تنها ماندن، هنری بس دشوارتر از در جمع بودن است

و آنها که این هنر را فرا نگیرند

دیر یا زود، از سرزمین وسیع تنهایی، به قلمرو تنگ جماعت، تبعید خواهند شد

 

“رینر ریلکه شاعر آلمانی”

 

 

بازدیدها: 29